Een duistere dag
Mijn adem stokte in mijn keel
Ik kon het niet geloven
Het ging toch zo goed, het was toch fantastisch?
Het werd me allemaal te veel.
Tijd leek stil te staan
Niets was me meer zeker
Was niets dan meer van waarde, of van betekenis?
Beloftes uit het verleden waren langzaam vergaan.
Ik kon het niet geloven
Het ging toch zo goed, het was toch fantastisch?
Het werd me allemaal te veel.
Tijd leek stil te staan
Niets was me meer zeker
Was niets dan meer van waarde, of van betekenis?
Beloftes uit het verleden waren langzaam vergaan.
En toen kwam jij
Mijn reddende engel, mijn rots in de branding
Ik hield me aan je vast, voelde me weer vrij.
De wereld kreeg weer kleur, drong weer door tot mij
Het was het einde van een duistere dag
Het begin van ons allebei
Mijn reddende engel, mijn rots in de branding
Ik hield me aan je vast, voelde me weer vrij.
De wereld kreeg weer kleur, drong weer door tot mij
Het was het einde van een duistere dag
Het begin van ons allebei
*
Heey allemaal! Starfish hier.
Dit is het eerste deel van een reeks gedichten die ik van plan ben te gaan maken.
Wat vinden jullie ervan? Waar denken jullie dat het over gaat?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten