Terug van nooit weggeweest

Verjaardagseiland

Na wekenlang stilgelegen te hebben in een verlaten haven, kan de Wind, Snelheid, Kick!  eindelijk de zee weer betreden. Met frisse moed staan de vijf opvarenden, AmberLY, WOMO, Fayline, Nightingale en Starfish, op het dek, de terugslag alweer half vergeten. Een zware storm had het schip mijlenver van de bestemming af doen wijken. Niet alleen dat, het was ook beschadigd geraakt en Nigthingale was overboord geslagen. Gelukkig hadden ze haar weer snel teruggevonden.
“En waar gaan we nu eens heen?” vraagt Starfish, die niet kan wachten om zich weer met haar vriendinnen in de avonturen te storten. WOMO grinnikt.
“Heb je er zin in, kiddo?” vraagt ze plagend. Starfish knikt zo enthousiast, dat Fayline bang wordt dat haar hoofd eraf zal vallen. AmberLY lacht.
“Dat is duidelijk!” roept ze uit. Even blijft het stil.
“Wat nou als we gewoon gaan varen en bij het eerste eiland dat we tegenkomen aanleggen?” stelt Fayline voor. “Dan hoeven we ook niet te bedenken waar we heen willen.” De andere vier stemmen snel in en het duurt niet lang voor de zeilen van de WSK bol staan en het schip op volle vaart door de golven snijdt.
                “Daar! Land aan zicht!” roept Nightingale een aantal uur later vanaf de boeg van het schip. De andere meiden rennen snel naar haar toe om de mysterieuze streep land te bewonderen die opdoemt aan de horizon.

Zodra het schip vaart begint te minderen om de haven binnen te varen, bereikt vrolijke muziek de oren van de vijf meiden. Ze kijken elkaar even aan voordat ze hun blikken terugwenden naar de uitbundig versierde oever en de huizen die daarachter te zien zijn. Er hangt een feeststemming over het eiland heen; overal staan mensen te dansen en te lachen, kleurige ballonnen en slingers sieren alle voorwerpen, los en vast en op iedere hoek staat een enorme berg cadeautjes. Starfish trekt haar wenkbrauwen op. Waar zijn ze nou weer aanbeland?
                Een groot spandoek, waar de vijf onderdoor lopen na het verlaten van het schip, maakt dat duidelijk: in sierlijke letters staat er ‘Welkom op Verjaardagseiland!’ geschreven. De winkeltjes die ze tegenkomen worden allemaal opgesierd met bordjes voor speciale kortingen: iedereen die jarig is, betaalt slechts de helft van de prijs! Lachend wijst AmberLY een bord aan waarop staat: ‘Dit is het Verjaardagseiland, waar iedereen elke dag jarig is!’
“Die winkels zullen vast veel verlies lopen zo,” merkt WOMO geamuseerd op.
                Een groepje kleine kinderen springt plotseling voor hun voeten.
“Gefeliciteerd!” roepen ze hard en voor een van de meiden antwoord kan geven, drukken de kinderen hen allemaal een cadeau in hun handen en rennen ze er weer vandoor. Verbluft kijken Nightingale en Fayline elkaar aan.
“Hier wil ik wel een tijdje blijven!” zegt Starfish, die haar cadeautje al open begint te maken. De andere vier meiden wisselen geamuseerde blikken uit, om zich vervolgens ook tot hun cadeautjes te wenden. Het is zover, hun reis over de zeeën van fantasie is eindelijk hervat en beloofde nog leuker te worden dan daarvoor!

Bijstander vertelt; 'The bonds of the O element'

"Onze planeet is gered! Vergiet de drank! Laten we feesten!"
Muziek weerklonk over de hele planeet en mengde zich met de vreugdekreten van zijn inwoners. Vanavond was het groot feest op Magnetica. Maar waarom precies?
"Waarom vraagt u?" vroeg een man met een perplexe uitdrukking op zijn gezicht.
"Omdat de nieuwe kroonprinses is aangekomen natuurlijk!" Zijn lach werd breder bij die gedachten. Het leek wel alsof al zijn zorgen vergeten waren.
"U vraagt me waarom dat het feesten waard is? Wel..." De man bedacht even hoe hij deze vraag kon beantwoorden. Hij vond dit gesprek steeds vreemder en vreemder worden. Wie wist nou niet waarom de komst van de nieuwe kroonprinses het feesten waard was?
"U ziet, onze planeet is magisch. Magie is dan ook de energiebron van deze planeet en zonder zouden wij niet overleven. Zes grote hoofdelementen, met een paar vertakkingen ervan, zijn de elementen die noodzakelijk zijn voor onze overleving, maar ook voor onze planeet. Wij zelf bezitten ook elk één. Maar u ziet, doordat we allen zoveel macht kennen moeten is de balans van deze planeet snel verstoord. Er daarom hebben we het O element nodig."
"Waarom het O element precies? Wel, omdat dat het oneindige element is. Als je dat element bezit kan je alle andere magie adsorberen. Op het eerste zicht lijk je dan geen magie te hebben, maar dat komt dus doordat je alle andere magie kan verwerken totdat er niets meer overblijft. Het is ironisch genoeg de sterkste magie bron die je kan hebben omdat hij alle magie verwerkt. Maar ook omdat als iemand zijn magie aan jouw kan schenken dan en jij het de jouwe kan maken."
De man zuchtte lichtjes.
"Daarom is de komst van de nieuwe prinses dus erg belangrijk. Hier op Magnetica zelf worden er nooit kinderen geboren die het O element bezitten. Alleen op planeten zoals de aarde bezit de hele bevolking dat element. Alleen realiseren ze dit zelf niet en kunnen ze het dan ook onmogelijk leren beheersen."
"U snapt nog steeds niet waarom wij dan dit feest vieren?"
De man werd op slag een beetje droeviger maar herpakte zich snel.
"U ziet... Onze vorige koningin is niet zo lang geleden..."
Een krop vormde zich in zijn keel. Snel, alsof er niets gebeurt was kuchte hij en vervolgde zijn uitleg.
"Door dat gebeuren moest onze kroonprins naar aarde gaan om een nieuwe bruid te kiezen zodat onze planeet gered kan worden. En doordat hij terug thuis is gekomen met onze nieuwe kroonprinses zijn we vrijwel verzekerd van de redding van onze planeet!"
De man klonk op slag een stuk enthousiaster en kapte een scheut alcohol achterover in zijn keel.
"Ik hoop alleen maar dat hij niet te hard is voor haar... Ik wens haar veel sterkte, het arme meisje..."
En met die woorden verdween de man terug in de menigte. Feest vierend tot in de vroege uurtjes, want feest vieren kon niemand beter dan op Magnetica.

Interview met Will uit Red haired girl - Starfish

Starfish: Welkom dames en heren! Vandaag houden we een interview met Will Stevenson. Laten we beginnen met de vraag: waar zouden lezers je van kunnen kennen, Will?

Will: Ik schijn de hoofdrol te hebben in… Wacht. Waarom is deze taal zo vreemd? En waarom spreek ik het goed? Er klopt hier iets niet.

S: Rustig maar, we hebben je sprekend vermogen even aangepast naar het Nederlands, want om Engels te gaan praten op een Nederlandstalige blog, dat kan natuurlijk niet.

W: Juist ja. In ieder geval, ik schijn de hoofdrol te hebben in het Engelstalige verhaal Red haired girl.

S: Precies, zo is dat! De vragen die ik je zal stellen komen bij een enthousiaste lezer vandaan. Ben je er klaar voor?

W: Oh, oké! Heb ik een keuze?

S: Vraag nummer 1: hoe oud ben je?

W: Ik ben vijftien jaar oud.

S: Mooie leeftijd! Beschouw je jezelf als een goede persoon?

W: Dank je, denk ik. Nou… ik denk het. Ik heb geen uitzonderlijk goede dingen gedaan, maar ik ben geen slecht persoon, toch?

S: Interessante beredenering! Hoe zouden de mensen om je heen jou beschrijven?

W: Dat is een moeilijke… Eerst dacht iedereen dat ik raar en teleurstellend was, maar dat is nu compleet anders. Mijn vrienden – dat is de eerste verandering, ze zijn mijn vrienden – respecteren mijn mening en kijken van tijd tot tijd naar mij voor leiding en zo. Ik weet het niet, ze lijken me nu te accepteren. Dat is het enige wat belangrijk is, nietwaar?

S: Dat is een hele mooie manier om ernaar te kijken! Je hebt helemaal gelijk! Wat is naar jouw mening de beste kwaliteit die een persoon kan bezitten?

W: Een belangrijke kwaliteit… Wauw, dat is nog best lastig om te zeggen. Ik denk dat ik ga voor eerlijkheid. Als mensen eerlijk zijn weet ik zeker dat ik ze echt ken en dat ze zich niet voordoen als iemand anders. En het is makkelijker om eerlijke mensen te vergeven wanneer ze iets verkeerd hebben gedaan, dan wanneer ze overal over liegen.

S: Wat vind jij dat jouw zwakke punt is?

W: Uhm, alles? Behalve denken. Ik kan denken.

S: Nou, het zal best meevallen hoe slecht je in alles bent! Wie inspireert jou het meest en waarom?

W: Ik denk dat dat Bryan is. We zijn een fantastisch team, al zeg ik het zelf. Bryan is geweldig in zwaardvechten en andere strijd dingen; ik maak plannen en strategieën, soort van. Samen zijn we onverslaanbaar.

S: Dat klinkt alsof Bryan een goede vriend van je is! De laatste vraag: wat is je grootste droom?

W: Hij is mijn beste vriend, dus dat kan wel kloppen, ja! Ik droom van een wereld waarin mensen nadenken voordat ze iets doen of zeggen. Een vriendin van me wordt vaak beschuldigd van iets wat haar vader heeft gedaan. Als mensen even de tijd zouden nemen om na te denken, zouden ze weten dat ze de verkeerde persoon aanwijzen.

S: Wijze woorden! Dat was het weer voor vandaag! Iedereen die zich afvraagt wie Bryan is en waarvan de vriendin van Will beschuldigd wordt, neem een kijkje op wattpad bij het verhaal Red haired girl van @robintje1q2. Dan sturen we nu Will weer terug naar zijn eigen dimensie, met zijn eigen taal. Bedankt voor de aandacht en tot ziens!

Oud&Nieuw special van Fayline

Het begon al donker te worden toen Fayline de borden begon op te stapelen. Ze hadden net heerlijk gegeten aan dek van het schip.

‘Dat was lekker Nightingale,’ glimlacht Fayline. Er verschijnt een glimlach op het gezicht van Nightingale.

‘Dank je.’ Ze vind het leuk om dat te horen. Dan voelt ze zich ten minste alsof ze niet voor niets kookt.

‘Is het goed als wij het vuurwerk alvast klaar zetten?’ roept Amberly, terwijl ze op en neer springt. Wat een enthousiasme.

‘Ja kom mee naar de kajuit allemaal,’ reageert WOMO, ‘daar staat alles.’ Starfish rent vrolijk achter de twee aan.  Nightingale en Fayline kijken elkaar aan en zuchten.

‘Fuck it,’ zegt Fayline en ze gooit de vieze borden over de rand van het schip heen, het water in. Een luidde plons vult de stille avond. Nightingale schiet in de lach en valt lachend op de harde planken.

‘Au,’ lacht ze. Amberly, WOMO en Starfish komen met hun armen vol vuurwerk de kajuit uit.

‘Waar zetten we het neer?’ vraagt Starfish. Voordat iemand antwoord kan geven klinkt er een luide knal.

‘Whaaa, we worden aangevallen!’ gilt WOMO en ze rent terug naar de kajuit. Amberly begint hard te lachen, want ze heeft al snel door dat de knal gewoon het vuurwerk was. Nightingale heeft zichzelf inmiddels van de vloer weten te hijsen en loopt naar de kajuit toe om WOMO eruit te halen.

‘Kom jongens, we zetten het in de sloep, dan binden we die aan een touw vast en als alles erin staat duwen we hem weg. Dan kan al het vuurwerk van daar af afgaan.’ Fayline loopt gelijk naar de sloep toe na haar geweldige idee. WOMO komt met Nightingale uit de kajuit en die komen gelijk achter de anderen aan.

 Even later staan ze met z’n vijven in de sloep. De sloep begint gevaarlijk te wankelen.

‘Stil blijven staan allemaal,’ gilt Amberly.

‘Ach joh, anders doen we de Nieuwjaars duik nu alvast, op oudjaar,’ giechelt Fayline en Starfish lacht mee.

‘Neeheee, anders word het vuurwerk nat.’ Daar heeft WOMO een punt. Voorzichtig, zonder al te veel te bewegen zetten ze het vuurwerk in de sloep. Als alles staat begint het bootje weer heel erg te schommelen.

‘Wohoho’ Nightingale verliest bijna haar evenwicht. Daardoor stoot ze tegen Fayline aan die in haar val zich aan WOMO vastgrijpt en die grijpt Starfish weer vast. Zo vallen ze met z’n drieën de boot uit. Dan verliest Nightingale ook haar evenwicht. Alleen Amberly staat nog in de boot en die begint hard te lachen. Als WOMO boven water komt lacht Amberly nog steeds dus WOMO grijpt haar enkel vast en trekt haar de boot uit.

‘Gelukkig is het vuurwerk niet nat geworden,’ probeert Fayline met een scheve grijns.

‘Gerum,’ piept Nightingale.

‘En de Nieuwjaars duik hebben we dus ook al gedaan,’ roept Starfish positief. Het enige geluid wat uit Amberly’s mond komt is een eng grommend geluid. Ze duwt WOMO boos onder water. Als ze weer boven komt proest die al het water uit.

‘GEK!’ roept ze. ‘JE LIET ME BIJNA VERZUIPEN!’ Voordat de ruzie nog verder uit de hand kan lopen maakt Nightingale er een einde aan met de simpele woorden: ‘de boot drijft weg.’ WOMO zwemt heldhaftig naar de sloep toe en haalt het touw eruit om dat vast te binden aan de sloep. Dan zwemt ze terug naar het schip en klimt aan boort via de touwladder, om vervolgens het touw ook daar vast te binden. Fayline begint het heel erg koud te krijgen en blaast stoomwolkjes uit en Nightingale wordt een beetje blauw.

‘Waarom… liggen… we… in… vredesnaam… nog… in… het… water…’ weet Fayline half verkleumd uit te brengen. Zo snel het gaat zwemt ze naar de ladder en klimt ze naar boven. Achter haar  volgen Starfish en Nightingale. Net als Amberly naar boven wil komen trekt WOMO de touwladder naar boven.

‘Hahahaahaa, sukkel,’ lacht ze, maar gelukkig voor Amberly laat ze de ladder al snel weer naar beneden vallen. Ook gelukkig voor de rest, want Amberly kan lekkere koekjes bakken. Fayline en Nightingale gaan nadat ze zich hebben afgedroogd hun warme fleece pyjama aantrekken. Daarna begint Fayline cappuccino te maken en Nightingale maakt warme chocolademelk. Het is inmiddels 11 uur ’s avonds en er zijn al wat mensen vuurwerk aan het afsteken. Terwijl ze van hun cappuccino en chocolademelk genieten en marshmallows eten kijken ze ook naar het vuurwerk.

‘Shit,’ mompelt Amberly om kwart voor 12.

‘Wat?’ WOMO kijkt op. Amberly trekt een bedenkelijk gezicht.

‘Hoe steken we ons vuurwerk aan? Het ligt allemaal op die boot daar en we hebben geen lont of zo wat er heen gaat…’

‘O’ zeggen WOMO, Nightingale, Starfish en Fayline tegelijk. Ze opperen allemaal stomme ideeën, maar geen één is goed genoeg. Dan komt Fayline met het debiele idee om een fakkel naar de sloep te gooien.

‘Maar dan staat de hele sloep in de fik,’ zegt Starfish bedenkelijk.

‘Jep, maar het is wel het meest effectieve idee, denk ik,’ helpt WOMO Fayline.

‘Okeee, ik wil het doen!’ gilt Amberly.

‘Moet dat nou? Je hebt het werpvermogen van een egel,’ zegt WOMO.

‘Waar slaat dat nou op?’ vraagt Amberly beledigd.

‘Geen idee,’ WOMO haalt haar schouders op. Amberly pakt een fakkel en steekt die aan. Ze loopt naar de rand van de WIC en gilt ‘WIND SNELHEID KICK’ dan gooit ze de fakkel. Een luide plons. Mis. WOMO begint heel hard te lachen.

‘Egel,’ zegt ze en ze steekt haar tong uit. Amberly pakt een tweede fakkel en gooit hem gelijk. Het lijkt wel in slow motion te gaan, maar dan ontvlamt de sloep.

‘YAY!’ gillen de vijf meiden. Ze kijken vol verwachting naar de sloep en wachten tot het vuur eindelijk bij een lont van een vuurwerkpijl komt. Starfish kijkt hoe laat het is en precies om 12 uur gaat de eerste pijl af.

‘GELUKKIG NIEUWJAAR!’  

Waarom ik begon met schrijven - WOMO

Waarom ben ik in hemelsnaam begonnen met schrijven?

Eerlijk gezegd is het antwoord heel simpel: ik verveelde me. Okay, er zit wel wat meer verhaal achter. 

Ik heb altijd gehouden van lezen. Vooral het lezen van historische fantasie verhalen. Maar ook films - en met name Disney films - vond ik leuk. En nu nog steeds eigenlijk! 

En toen kwam het moment dat ik begon te schrijven. Eigenlijk al toen ik in 3 Gymnasium zat. De reden? Ik heb geen idee meer. Het verhaal? Een kinderlijk Disney fanfic die ik nog ergens achter in de kast heb liggen. Heel ooit en heel misschien zal die online komen op Wattpad.

Maar het echte begin van het schrijven begon in 3 Havo (jaja, ik ben zo slecht geweest dat ik zo diep ben blijven zitten). Daar begon ik met het schrijven van mijn huidige boek (ja, boek) Mirai Kara. De reden? Well, zoals ik in het begin al zei: de verveling. Ik mocht dan wel gezakt zijn, dat wil niet zeggen dat ik dit niet allemaal heb gesnapt en gehad. Dus zo begon ik met schrijven. In een groot schrift midden in de les. Het geluk? De docent denkt altijd dat je aantekeningen aan het maken bent.

Het verhaal achter Wattpad is ook niet zo heel groot: ik las de krant. Ik las de krant waarin ik een stukje las over een meisje dat super populair is geworden op Wattpad. Zo populair dat ze nu haar verhalen kan uitgeven. Dus ik dacht: niet geschoten is altijd mis! En zodoende ben ik op Wattpad begonnen. Natuurlijk was ik toen niet populair en nu nog steeds eigenlijk niet. Maar dat boeit niet. Ik deed en doe het voor de lol. En daarnaast heb ik hele goede vrienden en leuke mensen ontmoet en leuke verhalen gelezen. En natuurlijk zelf verhalen geschreven, waarvan het record zo'n dertig verhalen tegelijk was.

Nu doe ik het wat rustiger aan en houd ik het op twee verhalen: "Don't forget where you belong" en "My magic book".

Ik hoop dat jullie het leuk vonden om mijn "schrijversverleden" te lezen. Geniet maar van mijn verhalen, of andere verhalen, die zijn waarschijnlijk leuker dan dit stukje.

Groetjes WOMO

Vijf voor een - sneak preview van WOMO

Verveeld struinde ik door de gang van het gekkenhuis. Ja, je leest het goed: het gekkenhuis. Een huis waar alle gekken, zieken en geestelijk gestoorden leefden. En ik.

Ik zette mijn donkere zonnebril wat beter op mijn neus en tuurde door door verduisterde glazen. Buiten viel de eerste sneeuw al naar beneden en even leek het alsof de wereld zonder problemen zat, zonder zorgen. 

Maar die rust werd al snel verstoord door een ijzingwekkende gil van een van de gestoorden. Het deed me weer beseffen dat ik in een gekkenhuis rondliep. Onmiddellijk renden er verzorgers naar de doorgedraaide man. Nou ja, verzorgers… Ik zou ze eerder kunnen beschrijven als bewakers die toevallig ook een bijbaantje hebben als bodyguards. Groot en stevig gebouwd. Mannen die al intimiderend genoeg zijn door er alleen maar naar te kijken. 

Ze renden naar de man toe en een van de bewakers/bodyguards/verzorgers botste tegen me op, waardoor ik tegen de grond geslingerd werd. Mijn zonnebril kwam een paar meter verder tot stilstand.

Onmiddellijk kneep ik mijn ogen dicht tegen het felle licht en tastend met mijn vingers zocht ik naar mijn bril. Plots voelde ik de contouren van de zonnenbril tegen mijn vingers stoten.

'Alsjeblieft,' kwam een zachte stem mijn oren binnen.

-----------

Hey, hier weer een sneak preview van mij. Deze keer een nieuwe short story. Dit verhaal is de uitkomst van de inspiratie na het lezen van "Sensitive" van MagicSong (Amber.LY) en NatureIsMagical (Nightingale x).

Dus als je nieuwsgierig bent geworden hoe dit verhaal zal aflopen, houd mijn profiel en het boek "My magic book" in de gaten. En neem meteen ook even een kijkje bij "Sensitive".

Groetjes WOMO

Een duistere dag - Starfish

Een duistere dag

Mijn adem stokte in mijn keel
Ik kon het niet geloven
Het ging toch zo goed, het was toch fantastisch?
Het werd me allemaal te veel.
Tijd leek stil te staan
Niets was me meer zeker
Was niets dan meer van waarde, of van betekenis?
Beloftes uit het verleden waren langzaam vergaan.

En toen kwam jij
Mijn reddende engel, mijn rots in de branding
Ik hield me aan je vast, voelde me weer vrij.
De wereld kreeg weer kleur, drong weer door tot mij
Het was het einde van een duistere dag
Het begin van ons allebei

*

Heey allemaal! Starfish hier.

Dit is het eerste deel van een reeks gedichten die ik van plan ben te gaan maken.

Wat vinden jullie ervan? Waar denken jullie dat het over gaat?