Interview met Stevie en Alexandra - van WOMO

'Welkom dames en heren en bedankt voor het kijken naar "Heroes"! Vandaag hebben we twee hele speciale gasten. De één redt een jongen hangend aan de Tower Bridge, terwijl de ander een vermiste jongen herenigt met zijn vrienden. Dames en heren, mag ik een daverend applaus voor onze heroes: Stevie Rogers en Alexandra Scott!'

'Hey allemaal.'

'Hoi.'

'Dames, neem plaats. Ga toch zitten. Wat goed dat jullie hier zijn.'

'Het is een hele eer om hier te zijn.'

Dat zal het zeker. Maar mevrouw Rogers...'

'Ho, wacht! Geen "mevrouw Rogers" alsjeblieft. En ook geen "u" of wat dan ook. Het is gewoon Stevie, of Steve. Of Cap als je wilt.'

'Oké Stevie. Laten we het als eerste over jouw avontuurtje hebben. Want misschien weten de kijkers thuis dit niet, maar jij was degene die iemand van de Tower Bridge hebt gered.'

'Jep, dat was ik. Het was geen moeite. Die jongen is nu gered en dat is het belangrijkste.'

'Maar het was niet zomaar iemand die je gered hebt. Jij, Stevie, hebt Harry Styles gered.'

'Heb jij Harry Styles van One Direction gered?!'

'One Direction? Het spijt me, ik weet niet wie dat is of zijn.'

'Want dat avontuur aan de brug was niet zo goed afgelopen dan gepland, is het niet Stevie?'

'Nee, niet echt. Ik verloor mijn grip toen ik terug naar boven wou klimmen. Ik hing dus alleen maar aan mijn armen en dat kon ik niet volhouden. Dus ik moest loslaten... En schijnbaar ben ik met mijn hoofd op die ijzeren balken gekomen. Verder weet ik niets meer. Het enige dat ik weet is dat ik wakker werd in een ziekenhuis zonder geheugen.'

'Gaat het nu wel weer goed?'

'Ja hoor. Afgezien van het feit dat ik mijn geheugen nog niet volledig terug heb, gaat alles prima. Ik kom steeds meer te weten en ik krijg steeds meer stukjes van mijn geheugen terug. In heb begin wist ik bijvoorbeeld niet eens hoe ik heette en nu dus wel. Met de hulp van Harry probeer ik steeds meer terug te halen tot ik uiteindelijk mijn hele geheugen weer heb. Hoop ik...'

'Dat komt vast wel goed. Maar nu even naar uw verhaal, mevrouw Scott. Of moet ik ook Alexandra zeggen?'

'Ik houd er meer van als mensen me Alex noemen.'

'Oké, Alex, wil je jouw verhaal vertellen? Want jij hebt een vermiste jongen teruggevonden. Vertel, hoe komt het en hoe ben je hem tegen gekomen?'

'Nou... Ik weet zelf niet zo goed hoe dat komt. Ziet u, ik ben zelf maar een gewoon meisje die uit een mini landje komt dat België heet. Echt niemand weet waar dat land ligt, tot je de woorden "chocolade" en "frietjes" laat vallen. En op een normale schooldag ging ik gewoon zoals altijd naar school toe en plots was hij daar. Een nieuwe jongen.'

'Zomaar ineens?! Iemand moet hem toch als vermist opgeven of hem herkennen ofzo?'

'Nou, niemand van ons wist dat hij die jongen was, ondanks hij er totaal anders uitzag. En zich ook geheel anders gedroeg. Hij was niet die jongen van voorheen.'

'Want vertel de kijkers thuis maar eens wie deze jongen in werkelijkheid is.'

'Euhm... nou, die jongen is...'

'Nee, wacht! Niet zeggen. We zijn helaas aan het einde gekomen van deze show. Dus als u wilt weten wie deze mysterieuze jongen is, kijk dan de volgende keer weer en misschien, heel misschien, zullen wij het u vertellen. Dit was het weer, dames en heren. Geef een daverend applaus voor onze gasten van vanavond: Alexandra Scott en Stevie Rogers. En tot de volgende keer bij "Heroes".'

-------

Hey, dit is een interview met twee characters uit de One Direction fanfic "Don't forget where you belong". Ik heb bij het maken van dit interview een beetje hulp gekregen van Amber.LY (MagicSong) aangezien zij de hoofdstukken met Alexandra schrijft en haar dus ook beter begrijpt. Ik hoop dat jullie dit leuk vonden, en als jullie dat deden dan kun je het verhaal terugvinden op mijn profiel op Wattpad: WriterOfMyOwn

Groetjes WOMO

PS. Jullie zullen het waarschijnlijk al wel begrepen hebben, maar de zwarte tekst was de interviewer, de groene was Stevie Rogers en de blauwe was Alexandra Scott.